W dniach 29 kwietnia 2018 r. – 5 maja 2018 r. uczniowie Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Kościuszki w Ropczycach udali się w długo planowaną podróż do Włoch.
Stare porzekadło głosi, że „Wszystkie drogi prowadzą do Rzymu”. Nasza wyprawa również zawiodła nas do „wiecznego miasta”, ale najpierw odwiedziliśmy Florencję, Pompeje, Monte Cassino, Watykan, później Wenecję. Każdą z nazw tych sławnych miejsc niejednokrotnie słyszeliśmy na lekcjach historii, języka polskiego, geografii czy religii. Tutaj przecież tworzyli w przeszłości swe dzieła artyści: poeci, malarze, rzeźbiarze wielu epok historycznych, tutaj tworzyła się historia, tutaj powstaje nowoczesność. Czekaliśmy na każdy etap naszej wędrówki z wielkim napięciem, przeczuwaliśmy, że spotkanie z zabytkami, kulturą i współczesnością Włoch będzie dla wszystkich uczestników naszej niezapomnianej wyprawy niezwykłym przeżyciem. Niestraszne okazały się więc trudy wielogodzinnej podróży i gdy rozpoczęliśmy zwiedzanie pierwszego miejsca na naszej trasie – bajecznej Florencji, którą opromieniło wschodzące, toskańskie słońce – stanęliśmy oniemiali z zachwytu nad pięknem śródziemnomorskiej przyrody i architektury miasta. Na zawsze pozostanie w naszej pamięci wspomnienie cudownej, monumentalnej Katedry Santa Maria del Fiore, Kościoła św. Krzyża i tej unoszącej się wszędzie atmosfery obcowania ze sztuką. Tutaj przecież przed wiekami tworzyli wielkie dzieła: Michał Anioł, Leonardo da Vinci, Dante. Obecność renesansowych posągów rozmieszczonych przy licznych placach miasta w bliskim sąsiedztwie z dziełami współczesnych młodych artystów sprawia, że tchnienie historii miesza się z przeżywaną bezpośrednio rzeczywistością. Nigdzie indziej, niż w tych miejscach, poczucie jedności różnych wymiarów czasu nie jest tak silne. Kto kocha historię, podczas naszej wycieczki miał ją ciągle na wyciągnięcie ręki.
Nie zdążyliśmy jeszcze ochłonąć po przeżyciach związanych ze zwiedzaniem Florencji, a tu już przed nami otwierały się wrota w jeszcze dalszą przeszłość. Pobyt w Pompejach, które zostały zniszczone w 79 r. n.e. przez erupcję Wezuwiusza, sprawił, że mogliśmy się stać niemalże naocznymi obserwatorami codziennego życia mieszkańców tego nieszczęsnego miasta tuż przed niszczycielskim wybuchem wulkanu. Świadomość obecności w tym miejscu, które po prawie dwóch tysiącach lat zachowało swój niezmienny charakter, była dla nas niezwykłym doświadczeniem. Mogliśmy fizycznie dotknąć odległej historii … Uff … Niesamowite!!!
Choć nasze serca pełne były już wzruszeń i głębokich emocji, dalsza wyprawa niosła ich jeszcze więcej. Przed nami była wizyta na polskim cmentarzu bohaterów wojennych spod Monte Cassino. Urzekła nas malownicza sceneria tego miejsca, a świadomość niedostępności zdobywanego przed laty wzgórza, pogłębiła jeszcze żywe, patriotyczne uniesienia i wdzięczność dla ofiary krwi złożonej w walce „o wolność naszą i waszą”.
Na trasie wyprawy do Włoch znalazł się wreszcie Rzym – cudowne miasto położone na siedmiu wzgórzach. Nie wiadomo, która budowla piękniejsza, która pozostawia głębsze wrażenia, z którą związane są gorętsze emocje. Wszystko tu jest niezwykłe: starożytność podaje dłoń współczesnemu dniowi. Urzekają cudowne pałace, monumentalne mosty, a Koloseum czy Forum Romanum napełnia poczuciem nieprzemijającej potęgi rzymskiej cywilizacji. Zaraz obok Panteon, Fontanna di Trevi, no i Plac Hiszpański … i te najsłynniejsze – obecne we wszystkich filmowych arcydziełach - Hiszpańskie Schody, kipiące wszędzie kaskadami kolorowych kwiatów, ożywione wielobarwnym tłumem turystów.
Podczas zwiedzania był też czas na chwilę refleksji i pielgrzymiej zadumy. Mogliśmy oddać się takim emocjom na szlaku wędrówki do czterech Bazylik Większych w Rzymie. Najbardziej wyjątkowa okazała się Bazylika św. Piotra. Jej rozmiar i majestatyczność u każdego wywołały niezapomniane wrażenie. Osobiste przeżycia towarzyszyły zwiedzającym w Grotach Watykańskich i u stóp grobu naszego rodaka – papieża Jana Pawła II. Skupienie podczas zwiedzania i podziw dla kunsztu budowniczych nie opuszczał nas w dalszej wędrówce do Bazyliki św. Jana na Lateranie, Bazyliki Santa Maria Maggiore i szczególnie wyróżniającej się swoim stylem i odmiennością Bazyliki św. Pawła za Murami.
Na koniec, kiedy byliśmy przekonani, że nasze serca wypełniły się już po brzegi zachwytem nad pięknem włoskiej ziemi, dotarliśmy do ostatniego etapu wędrówki - do Wenecji, miasta na wodzie. Tutaj wszystko okazało się jeszcze piękniejsze, jeszcze bardziej niezwykłe, urzekające. Most Westchnień, Pałac Dożów, Plac św. Marka, Most Rialto to już brzmi nie jak nazwy najsłynniejszych zabytków, ale jak przenikliwa nuta niezapomnianej weneckiej piosenki przystojnych gondolierów. Te widoki, zapachy, smaki, ludzie, emocje i niezwykłe przeżycia pozostaną z nami na zawsze. Bogatsi w wiedzę i doświadczenia chcemy z ciekawością chłonąć świat i ciągle poznawać jego piękno. Ucząc się życia podczas turystycznych wędrówek, mogliśmy poznać również siebie, pogłębić nasze koleżeńskie i przyjacielskie kontakty ze wszystkimi uczestnikami wyprawy, odczuć wdzięczność dla tych, którzy przyczynili się do spełnienia marzeń o cudownej podróży.
Każdy przeżył ją na swój własny sposób, a niektórzy opowiedzieli o swoich wrażeniach w krótkim wspomnieniu.
Wypowiedzi uczestników wycieczki zamieszczono na szkolnym Facebooku.
Oliwia Ziemlińska
